Zielone torowiska

W dużych miastach ważne jest wykorzystanie każdej możliwości zazieleniania przestrzeni. Już dawno okazało się, że betonowanie wszystkich powierzchni niesłuży niczemu dobremu. Z pozoru estetyczne i łatwe w utrzymaniu rozwiązanie prowadzi do zwiększonego rozprzestrzeniania się hałasu, który jest jedną z plag cywilizacji oraz do nadmiernego obciążania kanalizacji miejskiej wodami opadowymi, które nie mają gdzie wsiąkać. Poza tym ludzie w takiej przestrzeni czują się źle.

Dlatego pojawił się pomysł wprowadzania zielonych torowisk. Idea ta polega na pokrywaniu murawą bądź rozchodnikami przestrzeni między szynami torowisk tramwajowych, które są zamknięte dla ruchu samochodowego.

Sama dowiedziałam się o takim rozwiązaniu dopiero w połowie tego roku, jednak po przeszukaniu sieci dowiedziałam się, że w Berlinie zielone linie tramwajowe powstawały już w 1905 r., a we Francji są obecnie normą. W najbliższym czasie planowane jest zazielenienie torowisk w Warszawie, w Poznaniu już od 2003 r. sukcesywnie powiększa się zielone odcinki, Kraków podobno też chwali już sobie takie rozwiązanie.

Zalety zielonych torowisk:
- pochłanianie zanieczyszczeń i kurzu
- zmniejszenie hałasu tramwajów
- asymilacja dwutlenku węgla
- pochłanianie wody opadowej, co zmniejsza obciążenia miejskiej kanalizacji
- estetyczny wygląd torowisk

Obecnie opracowane technologie sprawiają, że poktyte trawą torowiska są tańsze w utzymaniu - wymagają jedynie koszenia i okresowej konserwacji powierzchni jezdnej szyn.

Moje pierwsze zielone torowiska z Barcelonie:



linki:
Zielone torowiska tramwajowe - ZDJĘCIA
Sika

Uroki zimy

Co roku, kiedy w Polsce temperatura na dworze spada w okolice zera, drzewa straszą nagimi gałęziami, a wiatr niemiłosiernie targa moje włosy, zastanawiam się, za jakie grzechy Polska leży pod taką właśnie szerokością geograficzną, a nie gdzieś bardziej na południe. Jednak wystarczy jeden taki świąteczny spacer, żeby docenić tą wspaniałą zmienność pór roku, którą mamy u siebie. Graficzny rysunek drzew na horyzoncie, delikatna zieleń ozimin lub szarość uschniętych traw. I to niebo, które za chwilę zwali nam się na głowę.








A to są moje tegoroczne ogrodnicze prezenty

Całkiem nieźle, jak na moje narzekania o małym wyborze ogrodniczych gadżetów w Polsce :-)

Ogród zamknięty

Hortus conclusus (ogród zamknięty) to wywodzące się ze średniowiecza pojęcie o dwojakim znaczeniu - świeckim i religijnym.

Pierwsze ze znaczeń dotyczy średniowiecznego ogrodu znajdującego się w obrębie murów zamkowych i przez te mury lub płot otoczonego. Mogła to być również wydzielona przez ogrodzenie z rozleglejszego założenia luksusowa przestrzeń. W centralnej części znajdowała się zwykle fontanna, a rosnące tam rośliny nie miały funkcji użytkowej, tylko ozdobną.

Drugie znaczenie hortus conclusus dotyczy sfery religijnej i wywodzi się ze starotestamentowej Pieśni Salomona (4, 12): "Siostra moja, moja oblubienica jest ogrodem zamkniętym, ogrodem zamkniętym, fontanną zapieczętowaną...", z której chrześcijanie zaczerpnęli ideę Edenu. Interpretacja tego fragmentu zmieniała się przez wieki. Na początku ogród zamknięty symbolizował kościół, a fontanna chrzest, później zaś był utożsamiany z samą Matką Boską, stanowiąc symbol jej dziewictwa. Od tego czasu zaczęto ją przedstawiać w zamkniętym ogrodzie, często umieszczając tam scenę zwiastowania. Otaczały ją tam rośliny o symbolicznym znaczeniu - róże (krew męczenników), fiołki (pokora) i biała lilia, którą otrzymywała z rąk zwiastującego anioła.

Dzięki świeckim i religijnym przedstawieniom ogrodu zamkniętego możemy dziś wyróżnić jego charakterystyczne elementy, a nawet rozpoznać uprawiane tam wówczas rośliny.

Do stałych elementów hortus conclusus należały:
- fontanna
- ażurowe treliaże (konstrukcje w formie płotów lub altanki z pędów leszczyny lub wierzby, często obrośnięte różami)
- małe drzewa owocowe
- podwyższone zagony z ziołami i kwiatami
- ławy darniowe (ławy, których konstrukcja z gałęzi wierzby lub z cegieł wypełniona była ziemią, a pokryta darnią lub aromatycznymi ziołami)

W średniowiecznych ogrodach pojawiały się również pergole (tunele uformowane z drzew owocowych lub zrobione z drewna i obrośnięte pnączami), estrady (drewniane konstrukcje, po których wiły się rośliny udając odpowiednio przycięte krzewy lub drzewa), kwietne łąki, gloriety (pawilony w centrum ogrodu), viridaria (ogrody dekoracyjne lub sady).

Kwiaty, które pojawiały się na obrazach to kosaćce, róże, lilie białe, śnieżyce wiosenne, konwalie majowe, piwonie.



The Garden of Eden


Madonna and Child with Saints in the Enclosed Garden


Madonna with Donor and St Mary Magdalene


"Mary as hortus conclusus" i "Madonna and child in garden"


"Maria im Rosenhag" and "Madonna and Child on a Grass Bench 1470"


Madonna on a Crescent Moon in Hortus Conclusus


Hortus Conclusus


źródło: Penelope Hobhouse, Historia Ogrodów, 2005, Arkady