Zielono czerwone Boże Narodzenie w sesji "On The First Day of Christmas" William'a Garrett'a

Z okazji Świąt życzę Wam zdrowia i pogody ducha oraz nieprzemijającej miłości do ogrodów i świeżości w spojrzeniu na wszystko, co z ogrodami związane.

W prezencie zamieszczam przepiękne zdjęcia, w pozornie nie do końca świątecznym nastroju. Ich wspólnym mianownikiem są zieleń, czerwień i.. radość. A to właśnie bożonarodzeniowe symbole, czyż nie?

"The First Day of Christmas" William Garrett
ZDJĘCIA: Alyssa Pizer Management's photostream




















ŹRÓDŁA: The Terrier And Lobster, www.onephotographic.com, Berstein & Andriulli

A tu już tegoroczna reklama banku, która - czy tylko moim zdaniem? - została zainspirowana tą sesją



WESOŁYCH ŚWIĄT!!!

Hestercombe Gardens - Odrestaurowany Raj (cz. 2.)

Wycieczka po ogrodach

Zaprojektowany przez londyńskiego architekta Henry'ego Hall'a Wiktoriański Taras został wybudowany podczas przebudowy domu w latach 1873-1878. Formalny parter składa się z czterech geometrycznych zagonów okalających fontannę, obsadzonych jednorocznymi kwiatami w kontrastowych kolorach. Rozciąga się z niego widok na ogród Lutyens'a.





Ogród Holenderski lub Wschodni został odrestaurowany według szkiców i notatek Gertrudy Jekyll. Jego poziomy charakter został przełamany przez malarkę zastosowaniem włoskich waz i architektonicznymi formami roślin. Gertrude Jekyll skontrastowała tutaj kolczaste jukki z miękkimi srebrzystymi liśćmi czyśćca wełnistego, kocimiętki i lawendy wąskolistnej.





Oranżeria uosabia klasyczny styl Lutyens'a. Została zbudowana z lokalnego żółtego wapienia i stanowi połączenie między nieformalnymi trawnikami i formalną częśćią ogrodu. Zimą znajdują tu schronienie drzewka pomarańczowe, które latem zdobią tarasy.






Lutyens dostał zupełną swobodę w tworzeniu Formalnego Ogrodu, z czego z radością skorzystał, dając upust swojej ogromnej wyobraźni. Na stosunkowo niewielkim terenie stworzył niezwykle intrygujący projekt, który dzięki wyrafinowanemu użyciu przestrzeni jest jednocześnie kameralny i dostojny.

Grey Walk czyli Szara Ścieżka jest obsadzona roślinami o srebrnych i szarych liściach, kwitnących na niebiesko, biało lub fiołkowo. W czerwcu jej ozdobą są kwitnące kaskady groszku szerokolistnego. W pełni lata kwiaty rozchodników przywabiają pszczoły i furczaki gołąbki, dzienne ćmy przypominające małe kolibry.





Geat Plat to wspaniały zagłębiony parter składający się z geometrycznych grządek obramowanych kamieniem w otoczce z bergeni. Gertruda Jekyll musiała poradzić sobie z wywaniem, jakim była dośc spora zupełnie płaska przestrzeń. Rozwiązała ten problem sadząc wysokie białe lilie kwitnące wczesnym latem, niebieskie ostróżki i piwonie oraz czerwone pacioreczniki, gladiole i pasiaste kukurydze podsadzone jaskrawymi płomykami. Całość optycznie powiększają ścieżki biegnące po przekątnych, kończące się narożnymin schodami.






Z obu stron Great Plat kamiennymi korytami wąskich kanałów płynie woda. Na brzegach rosną niezapominajki, żółte rozchodniki, irysy i cantedeskje. Kanały kończą się prostokątnymi basenami charakterystycznymi dla stylu Luytensa, obsadzonymi liliami wodnymi, zamieszkałymi przez złote rybki.






Widok na Great Plat zamyka Pergola. Stanowi ona półprzezroczystą barierę, która sprawia, że ogród łączy się z otaczającym krajobrazem.







Ogród krajobrazowy

Pod koniec kwietnia główną atrakcją ogrodu krajobrazowego były kwitnące hiacyntowce (Hyacinthoides non-scripta). Ogromna ilość niebieskich kwiatów sprawiała, że miało się wrażenie, iż drzewa stoją w wodzie.





Jak na XVIII-wieczny ogród krajobrazowy przystało jest tu i klasyczna świątynia, i urna, i grobowiec, i chata czarownic, i wieża rycerska, i chińska brama...




Wielka Kaskada, punkt centralny ogrodu krajobrazowego. Sztuczny wodospad stworzony na podobieństwo tego, jaki Bampfylde zobaczył w 1762 r. w ogrodzie The Leasowes zaprojektowanym przez Williama Shenstone'a, poety i jednego z pierwszych praktyków ogrodów krajobrazowych.





Źródło: "HESTERCOMBE GARDENS An Illustrated History and Guide"


Cieniutka książeczka napisana po angielsku, przez co tyle czasu zajęło mi zbieranie się do przeczytania jej i opracowania tekstu. Jak się już za to wzięłam, okazało się, że raz dwa, miesiąc i gotowe. Cieszę się, że udało mi się to przed końcem roku.

Hestercombe Gardens - Odrestaurowany Raj (cz. 1.)

Hestercombe Gardens było pierwszymi angielskimi ogrodami z prawdziwego zdarzenia, jakie dane mi było zobaczyć. Zlokalizowane niedaleko Taunton w hrabstwie Somerset, znajdowały się stosunkowo blisko mojego ówczesnego miejsca zamieszkania. Pamiętam, jak czekałam, aż skończy się zima żeby tam pojechać. Dojazd abutobusem był fatalny, więc poprosiłam koleżankę, żeby podrzuciła mnie tam samochodem. Jechałyśmy wąską, krętą drogą ze ścianami krzewów po obu stronach - jak w tunelu. GPS doprowadził nas do starej, drewnianej bramy prowadzącej na pastwisko pełne krów. Wbrew pozorom okazało się, że trafiłyśmy we właściwe miejsce. Powrotną drogę pokonałam częściowo pieszo, spory kawałek idąc tym "zielonym tunelem" zupełnie pozbawionym pobocza... Ciągle mnie dziwi nieprzystosowanie tutejszych dróg dla pieszych wędrówek.









Ogrody Hestercombe to pięćdziesiąt akrów jezior, świątyń, kaskad, leśnych ścieżek, formalnych tarasów i zapierających dech w piersiach widoków. Poszczególne jego części reprezentują trzy różne epoki w projektowaniu ogrodów:

Ogród krajobrazowy został założony w latach 50-tych XVIII w. przez artystę i żołnierza Coplestone Warre Bampfylde'a,

Wiktoriański taras i zagajnik powstał w latach 70-tych XIX w. według projektu Henry'ego Hall'a,

Edwardiański ogród parterowy został zaprojektowany w latach 1904-1906 przez Sir Edwin Lutyens i Gertrude Jekyll.

Dzisiaj Hestercombe jest znane jako przykład przeprowadzonej na ogromną skalę renowacji ogrodów, która przyniosła wspaniałe efekty i która trwa do dzisiaj.









HISTORIA

Nazwa Hestercombe pierwszy raz została użyta w 854 r., a pierwsza wzmianka o ogrodach pojawiła się w 1249 r. Przez prawie 500 lat (1391-1872) posiadłość należała do jednego rodu - Warresów. Ostatni męski potomek, sir Francis Warre, wydał swoją córkę Margaret za sir John'a Bampfylde'a, posła na Exeter, w 1718 r. Ich syn, Coplestone Warre Bampfyld, po odziedziczeniu po ojcu posiadłości w 1750 r., zaprojektował i założył ogród krajobrazowy w formie, jaką znamy dzisiaj.

W 1872 r. zmarła ostatnia z rodu Warre, Elizabeth, a w następnym roku Hestercombe zostało nabyte przez Edwarda Portmana, który w istotny sposób przebudował dom oraz stworzył Wiktoriański Taras. Jego wnuk, również Edward, wraz z żoną, zlecili stworzenie formalnego ogrodu Sir Edwinowi Lutyens'owi. W 1944 r. posiadłość została sprzedana The Crown Estate, króra w 1978 r. odsprzedała ją Somerset County Council. Od października 2003 r. ogrody są zarządzane przez Hestercombe Gardens Trust.






ODBUDOWANY RAJ

Formalne ogrody były bardzo zniszczone, kiedy w 1973 r. Somerset Country Council z pomocą Brygady Pożarowej zapoczątkował to, co stało się wkrótce jedną z pierwszych znaczących renowacji ogrodów w UK. Szczęśliwym trafem, kiedy odbudowa się rozpoczęła, w jednej z szuflad w składziku na doniczki odkryto kilka oryginalnych planów nasadzeń roślin narysowanych własnoręcznie przez Gertrude Jekyll. Leżały tam spokojnie czekając na odnalezienie przez prawie 70 lat. Późniejsze poszukiwania zaprowadziły badaczy na Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, gdzie znaleziono kolejne plany Jekyll zdeponowane tam przez amerykańską architektkę krajobrazu Beatrix Farrand.

W 1995 r. Hestercombe Gardens Project rozpoczął odbudowę Ogrodu Krajobrazowego. Przez poprzednie 30 lat był on traktowany jako prywatny las, a jego XVIII-wieczne zadrzewienia zostały wycięte w 1963 r. ze względu na wartościowe drewno. Jeziora, które były całkowicie zamulone, zostały pogłębione. Wydobyto przy tym 17 tysięcy ton mułu. Oryginalne okna widokowe zostały ponownie otwarte, a budynki odrestaurowane.









W kwietniu 1997 roku ogrody zostały ponownie otwarte dla publiczności, pierwszy raz po 125 latach. Mimo, że najważniejsze elementy ogrodu zostały odbudowane, przewiduje się, że prace będą trwały jeszcze przez wiele lat. Zwiedzający będą mieli okazję śledzić stopniowy powrót ogrodów do ich pełnej XVIII-wiecznej świetności.